Ζυγοβίστι
Μικρό χωριό στα βόρεια της Κλινίτσας, ανάμεσα στο μεγάλο οροπέδιο Κάμπος, που αποτελούσε και τον κύριο γεωργικό πόρο του χωριού, και το ελατόδασος του Μαινάλου. Το όνομα του ίσως να προέρχεται από το τοπωνύμιο Ζυγός, που πιθανώς είχε αποδοθεί στην περιοχή επειδή γειτνιάζει με το μείζον πέρασμα του Δ. Μαινάλου (σήμερα θέση Μπιλάλη). Η λεκάνη του χωριού αποικίστηκε τον 16ο αι. από την οικογένεια των Κοντογιανναίων, που μετακινήθηκαν από το χωριό Αιμυαλοί Μεσσηνίας. Η ίδια οικογένεια ίδρυσε το 1608 και τη μονή Αιμυαλών, στο χείλος της χαράδρας του Λούσιου, ακριβώς κάτω από το Ζυγοβίστι.
Από την πρώτη αυτή περίοδο εποίκισης, το Ζυγοβίστι κρατά τα δύο παλιότερα εκκλησιαστικά μνημεία του, τους ναούς του Αγίου Νικολάου (1638) και του Αγίου Ιωάννη (1643), στη νότια και τη βόρεια είσοδο του οικισμού, αντίστοιχα, ενώ η ενοριακή εκκλησία της Μεταμορφωσης Σωτήρα και οι Άγιοι Απόστολοι είναι των αρχών του 19ου αι. Ενδιαφέροντα κτίσματα του 18ου-19ου αι. είναι και η ταβέρνα των Ασίκηδων (1748) και το σχολείο (1830).
Κεντρικό στοιχείο της ιστορίας των Ζυγοβιστινών είναι η συμμετοχή τους στο σώμα της προσωπικής φρουράς του Θ. Κολοκοτρώνη, στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Στην είσοδο του χωριού έχει ανεγερθεί μαρμάρινο μνημείο με μορφή ανοιχτού βιβλίου, όπου αναγράφονται τα ονόματα των αγωνιστών.
