Μαγούλιανα
Χάριν της ωραίας αμφιθεατρικής θέσης στην στέψη της κοιλάδας Καμάρι και της ασφάλειας που παρείχε το μεσαιωνικού οχυρό Αργυρόκαστρο, τα Μαγούλιανα σκαρφάλωσαν πιό ψηλά από κάθε άλλο οικισμό στην Πελοπόννησο και ρίζωσαν στα 1240 μ. Ο οικισμός καταλαμβάνει ολόκληρο το πλάτος της λεκάνης, που έχει νότιο προσανατολισμό και συνεχή ηλιασμό, απαλύνοντας την επίδραση του υψομέτρου. Οι κάτοικοι του χωριού επιδόθηκαν κυρίως στην κτηνοτροφία, αξιοποιώντας τους απέραντους λιβαδικούς πόρους των γύρω κορυφών. Το χειμώνα ωστόσο οι συνθήκες ήταν δύσκολες στη ζώνη πάνω από τα 1000μ. υψόμετρο και έτσι πολλά κοπάδια κατέβαιναν σε χειμαδιά της Αχαϊας και Ηλείας, όπου και αρκετοί σταδιακά εγκαταστάθηκαν (συνοικία Μαγουλιανίτικα στην Αμαλιάδα).
Οι μεγάλες εκκλησίες της Κοίμησης της Θεοτόκου (1840), του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Ιωάννη (18ος αι.) και οι απλές γραμμές του αναγλύφου, πάνω στις οποίες κυλούν τα πέτρινα σπίτια, δίνουν μια εικόνα συνοχής και ηρεμίας στο χωριό. Στην κορφή Κάστρο, που προστατεύει από τα βόρεια το χωριό, σώζονται τα λείψανα του Αργυρόκαστρου, μέσα στο περίβολο του οποίου έχει ανεγερθεί νεώτερος ναός του Αγίου Γεωργίου. Στην περιοχή Κορφοξυλιά, δυτικά του χωριού, βρίσκεται το παλιό Σανατόριο της Μάννας. Κατασκευάστηκε από πόρους που συγκέντρωσε η Άννα Παπαδοπούλου, αδερφή του Παύλου Μελά, χτίστηκε από Λαγκαδιανούς μαστόρους με πέτρα από το λατομείο του Αλογόβραχου και λειτούργησε το 1928. Γρήγορα έγινε κανονικό νοσοκομείο και για χρόνια απετέλεσε σημαντικό στοιχείο οικονομικής και κοινωνικής ζωής στην περιοχή.
